|
Vrügger tijd
“Eenen toer rond eut deurp be
de hoofspeelers ot mijn jeugd.
Van tijt kan ich ni in sloap valle,
dan dwoale mijn gedaachte trug no mijn prille jeug,
en dan dun ich diën tijd wirremal stilstoan
en ich koppel meun herinnering an allerlée tijdsfiguren.
‘T ees roar ma ‘t begint altijd be dezelfde,
be mijne aa-paa, den dikke van de suisses,
in zijn haus ben ich geboore en kéen ich ielke steen
ielke krets op de deuren, de geur van ielke bloem
Ik deenk dan trug an mijn stroat, be opzij een beek,
voor ielk haus eu brukske gelèk in Amsterdam,
ma toch nog be zuiver wetter
want vroowlie deune er hunne waas beie.
De “stöpsel” vertrook beune kreiwaogel no de smies
Hée smeet moog ich mieëgoan vandoag ?
Nee menneke ich goan no Pieëpingen
huin koome der pie-aat veur te besluin.
Ich luup mië tot an de bergen,
Suus stond al nor zen dauve te kiekke
terwijl zen meulle lankzam op toere kaum.
an de aandre kant loawde Matteke al verken op.
Terwijl de Breette no’et veld goenk, kaum Tjaai
al oaf be ë küd skaoppe en be van dei zwatte hön
en kroeselsieke goeng twie tup wetter poempe
terwijl de kliemieëker zen kloenke waasde.
Kots noa de noen laande Keustean de fakteur
en verteelde et nauws aan kreet-wanke en den AA-Gens
Fabry droeg broot rond be pie-aat en keir
en Florreke waas altijt onderwiëege be heure beer.
Eerlijk gezeed, ‘t waas toch ne skonnen tijt
zoe fijn om te ravotten op ‘t stichelke
of vogels aut te haolen in’t beuske
en neuten te gaon booken op den rooien dreef.
Ich hiëur nog de krieëkels sjirpen
en het laweit van de boere-wel
de geur van de zeek op het veld
och vieje worre allemol pallieters
En van tijt mokte we ons eene booäg
en haalde ve riete pijle an de puul
of goenke we veeskes en salamanders pakken
be de zeef moe mam heur sop door deu
In Ieëghoven waas het altijt folklore
Be Jerrepeis stond Mil van Kobus
beun kravat en nen hoed op het meeskoet
lek eene koeter op den taas te vruulen
Iedereen doa waas kaa smeet en boer
en ze haunen ok hun eegen oer.
alleen be Klüskes haune se ne vatchie
ma Foks en den Lancier weerkte be’n kow.
Ich zeeg et deek, moeveur eesset door
twaas zoe plezant en ‘t koosde niks
moosste ve no de keerk
belde ve ielke keer oan be Beikes
tot Michel autkaum en begoës te stoammele
terwijl ve dan no’t doësmechine van Djefke kikde
Aachter de keerk waas ok deek plezier
om hun mezeere te vergetten dronke ze mar bier
en terwijl den djaun mar stond te kloäge
worre Knet en Boule Matjace ant ploäge.
Op den hoek zoäg dje van dei deurpsfiguure
lek Fitje en Keirroad, of ‘t Wit be zen kuure
heerre-menneke stond in de meule be Kaar
Lewikke labde véellos en Monke hauw de bazaar.
Terwijl de Platte van Veeres zennen hond autluut
waas Goowke her veurres ant wassen
het Menneke van Zeeves vertrok be eun keir vol eekes
en Cabus stond ree om zen skalei te bosselen.
De kloenk waas in de weennef ant groäve
en Pink-Anna goeng no de winkel be Trien van Lies
het hukske, ja da waas lek “rue de Bouchée”
douä kaumpe se geen moiënd aön be hunne pree.
In de hoolstroät stond geen eenkel hauës
en in de Liene wor de beum nog de bauës
ant kloester zaöt eun zuster de vinsters ant lakke
en den raummieëker goeng be Vie eu bokske pakke
De Heerestroät stond nog vol aaderwetse pavée
de minse waggelde van den eene nor den aandre cafée
zeker be Tis want doeä waas het ielken daag fiësta
en be Van Oesters hielen ze snoennes al siësta
Ich luup rap tos langs de Geetestroät
want ich hauw skauw van Methieu de boy
Pira kikde euver ze murke en Kamil van Jaunnes
kaum auf beunne kreiwaögel pulp.
Ma minse toch, moe zeen se toch heenne
tes presies of ich se giestere nog heub gezien
ma toch blijve ze alteit in mijn herinnering
de hoofspeelers ot mijn jeugd.
As ich dan deemoedig wakker wiaan ot mennen dreum
en lek eene gesloage gladiator ‘t areena verloat
dan kwelt mich de vreuëg be waa ich éegelèk hiëur
eeset be dei moe ich nor opkik, of eeset be dei moe ich op daolkik
En dan deenk ich be meun éegen
zoelank de herinnering blif geprogrammieät
vuul ich mich meskien nog eut béeste
as de tiret dei se alletwie betéen hilt.
Jos Schoefs
|
