Onthaal van Antoine Desmaisières en Carmen de Rojas y Solis Beaumont

In de vroege zomer van 1927 was het kasteel van Heers een toonbeeld van feestelijke verwachting. De bruiloft van burggraaf Antoine Desmaisières van Heers en de Spaanse schone Carmen de Rojas y Solis Beaumont uit Sevilla was in heel de streek het gesprek van de dag. Hun huwelijk, dat op 12 juni in het zonnige Sevilla had plaatsgevonden, werd nu gevierd met een uitbundige ontvangst in Heers, waar de bruid voor het eerst voet op Belgische bodem zou zetten.

Carmen was opgegroeid in de bruisende straten van Sevilla. Haar familie, trots en edel, stamde af van eeuwenoude Spaanse adel. Aan de zijde van Antoine, een statige en hoffelijke man van de Belgische adel, zou ze een nieuw leven beginnen, ver weg van haar geliefde Spanje. Het was geen eenvoudige overgang. Niet alleen het kille Belgische klimaat zou voor haar een aanpassing betekenen, maar ook de taal, de cultuur en de gewoontes van de noordelijke adel waren anders dan wat ze kende. Toch had ze met haar Spaanse warmte en charme al snel de harten van de Belgen veroverd.

Na het huwelijk in Spanje, waarbij de familie van Carmen in al hun glorie was verschenen, volgde nu een feestelijke ontvangst in het kasteel van Heers, waar Antoine’s familie het jonge paar met open armen verwelkomde. Antoine’s moeder, een trotse vrouw die haar afkomst koesterde, had wekenlang aan de voorbereidingen gewerkt. De ontvangst moest perfect zijn.
Toen de koets van het jonge bruidspaar de poorten van het kasteel naderde, weerklonk er gejuich. De inwoners van Heers hadden zich in groten getale verzameld om een glimp op te vangen van de bruid, die als een exotische verschijning werd beschouwd. Met haar donkere haren, elegant in een chique Spaanse knot gestoken, en haar ogen die straalden van geluk, stapte Carmen aan de zijde van Antoine uit de koets. Antoine, in vol ornaat, hielp haar galant uit de koets en samen liepen ze het kasteel binnen.

De blijde intrede en ontvangst op het kasteel van Heers

De ontvangst in Heers zou de geschiedenis ingaan als een van de meest uitbundige feesten die het kasteel ooit gekend had. Het was het begin van een nieuw leven voor Carmen en Antoine, een leven waarin zij hun gemeenschappelijke voorouders eerden, maar ook hun eigen weg zouden inslaan, als brug tussen het noorden en het zuiden van Europa.

Bruggraaf Antoine Desmaisières, geboren te Perk op 10/09/ 1903 en overleden te Sint Truiden op 9/01/1971 op 67-jarige leeftijd huwde te Sevilla op 12/06/1927 met Maria-del-Carmen de Rojas y Solis, geboren te Sevilla op 26/03/1905 en overleden te Waremme op 25/05/1996 op 91-jarige leeftijd.
Zij was de dochter van Markies Ricardo de Rojas y Solis (°1879-†1962) en Maria Blanca de Solis-Beaumont (°1880-†1956)
Zij hadden 3 kinderen:
Michel, Ricardo en Carmen.

De familie de Rojas y Solis-Beamont

Carmen geh. met Antoine Desmaisières
Maria Manuela
Gracia
Blanca geh. met Francisco Vanderwilde y Bachouè de …
Rosario geh. met Ramon Maria Narvaez y Coello…
Maria Blanca de moeder van Carmen
Ricardo de vader van Carmen
Pedro Maria geh. met Maria Bernaldo de Quiros…
Ricardo
Miguel Angel geh. met Maria Maestre y Lasso …
Rafael geh. met Julia de Lora y Moreno

De familie Ricardo en Blanca Maria de Rojas y Solis-Beamont

Ricardo de Rojas y Solis (1879-1962) huwde op 12/10/1903 met Maria Blanca de Solis Beaumont (1880-1956). Samen hadden ze 9 kinderen waarvan Carmen de oudste was. (Zie hier boven)