Dorpsherinneringen voor ex-mechelaren
Ooit werden deze woorden nog gezongen door Zjef Vanuytsel. Nu lijkt het alsof hij ze voor de ex-Mechelaars schreef. Daarom zou ik deze verzen willen opdragen aan de vele ex-Mechelaren die door hun huwelijk of hun beroepsactiviteiten elders moesten gaan wonen, doch nog geregeld weerkeren naar ouders of familie, ofwel elk jaar nog present zijn op het kerkhof. Wellicht hebben ze duizendmaal, diep in hun hart, deze woorden “gespoeld” .
Ik had een dorp als een ander
met zijn kerk en zijn toren
zijn plein en zijn burgers van edel geboorte
zijn kleine cafés, zijn gekke figuren
zijn eeuwige dronkaards en zijn geburen
waar iedereen elkander nog kon begroeten
omdat iedereen ook iedereen kende.
och…, ik had een dorp als een ander.
’t Was een dorp vol venijn
waar ze iedereen bepraatten
en waar voor de schijn
voor het oog van de straat en de goede naam
zoveel werd gelaten en zoveel werd gedaan.
Je werd er beloerd
ze volgden je schreden
ze proefden je woorden en begluurden je kleren
pas op beste vriend, dat wordt een schandaal.
Och…, ik had een dorp als een ander.
Toch word je er triest van
als je er eventjes weg bent
want je hebt er zoveel goede vrienden gekend
je had er je schuilplaats
je kende elk straatje
en dan mijmer je zachtjes
dat vergeet ik nooit meer,
Dan wordt het een dorp als géén ander
dan wordt het een dorp als geen één.
Jos Schoefs Juli 2019