Een wedstrijdverslag van wielrenner Frank Suys.
23 september 1979: Juniores Klein-Gelmen
Eind september trok ik naar Klein-Gelmen. Ik ben er zeker van dat 9 op de 10 mensen die dit lezen nog nooit van Klein-Gelmen gehoord hebben. Het is een deelgemeente van Heers, in Zuid-Limburg, niet ver van St. Truiden. Voor hen die de serie Katarakt gezien hebben, het ouderlijk huis van de familie Hendrickx ligt in Klein-Gelmen, ongeveer 500m van waar toen de aankomstlijn lag. Voor mij echter is Klein-Gelmen héél speciaal geworden.
Waarom ging ik zo ver van huis koersen ? Wel, er woonde daar ene Willy Boden. Willy was naast oa Eric Vanderaerden, Dirk De Wolf, Nico Emonds en Kenny De Marteleire één van de toppers uit deze lichting. Willy was vooral héél snel, maar ik had er dat seizoen nog nooit tegen gekoerst. Dus trok ik naar “de Limburg” om de meester op z’n eigen terrein de bestrijden. Maar ik had pech (of juist niet ?), Willy was ziek en nam zelfs de start niet.
Het parcours in Klein-Gelmen kan je gemakkelijk beschrijven. Een rondje van 5 km, 2 stevige hellingen van ongeveer 500m en de rest bergaf, geen meter plat ! Normaal niet direct mijn kost, maar om één of andere reden ging het me daar goed af. Redelijk snel lag de groep (35 renners) compleet uit mekaar. Met 7 bleven we nog over voor de sprint. Deze lag na één van de lange afdalingen maar de laatste 200m ging het terug steil omhoog. Misschien had ik al wat teveel vertrouwen in m’n spurt en enkele meters voor de meet stak ik de hand al in de hoogte (PS: een lezer heeft al opgemerkt dat ik steeds één hand opsteek, m’n linker, bij een overwinning. Daar is een logische verklaring voor. Wie toen 2 handen opstak en aldus zijn stuur losliet, kreeg een boete van 500 Bfr. ! Links van mij daagde plots nog een renner op, Aloïs Wouters. Had ik nu gewonnen of niet, ik begon te twijfelen. Maar eens teruggekeerd naar de aankomstlijn kreeg ik de verlossende melding dat ik inderdaad als eerste over de meet gekomen was. Hieronder zie je de 2 foto’s van de eindsprint en zelfs nu nog twijfel ik wie er toen echt won.
Maar ja, de beslissing viel in mijn voordeel. De zevende en laatste zege in 1979 was binnen !
En waarom was dit nu zo speciaal ? Wel, als je deze blog blijft volgen zal je Klein-Gelmen nog regelmatig tegenkomen. Ik won er in totaal 3x, had er bijna zoveel supporters als in m’n eigen Hingene en kreeg er later zelfs de titel van ereburger !! Maar dit is voor een volgende keer.
28 juni 1980: Juniores Klein-Gelmen
Zo goed als 1979 was, zo slecht was 1980. Als je 7x kan winnen in je eerste jaar als junior, verwacht je het 2e jaar minstens het dubbele. Nee dus ! In de eerste maanden wou het niet vlotten. Te weinig getraint in de winter ? 
Waarschijnlijk wel. Een 3e plaats in maart, een 4e in april en een 2e in mei. Dat was alles van top 5 plaatsen wat ik kon voorleggen.
Tot er terug een koers was in Klein-Gelmen. Je weet nog wel, dat kleine Limburgse dorpje waar ik het jaar voordien m’n laatste wedstrijd won.
In de 7e van de 17 af te leggen ronden viel de beslissing. Met 6 trokken we in de aanval: Paul Carmans, Marino Grossi, Werner Frans, Arno Creten, Luc Smets en ikzelf. Alleen tegen 5 Limburgers, waarvan er dan nog 4 bij dezelfde ploeg reden. Toen ik in de voorlaatste ronde op één van de hellingen versnelde, bleek er niemand te volgen. Ik nam direct 50 m en kon deze voorsprong stelselmatig uitbouwen. Met 20” voorsprong bereikte ik de aankomstlijn. De eerste maal dat ik een overwinning behaalde met voorsprong. Een tweede succes in Klein-Gelmen !
26 juni 1983: Liefhebbers: Klein-Gelmen
Juni 1983, kermis in Klein-Gelmen. Zoals altijd had ik persoonlijk een uitnodiging gekregen van voorzitter Jozef Fransis. Koers om 15u, 22 rondjes van 4,9 km over het gekende parcours met 2 hellingen, 2 afdalingen en de
laatste ronde rechtdoor voor een aankomst bergop. 44 renners kwamen er aan de start. Na heel wat kleine schermutselingen viel in de dertiende ronde de beslissing. Luc Mertens en Martin Wathiong trokken in de aanval. Even later kregen ze het gezelschap van Danny Van Roy en Aloïs Wouters en nog een ronde later kon ik samen met Pierrot Cuypers, Gerard Cortenray en Ronny Haesen aansluiten. Met z’n achten reden we de rest van de wedstrijd op kop. 3 ronden voor het einde ging ik terug in de aanval en enkel Cuypers en Wouters konden nog 
aansluiten. Wouters kende ik, hem klopte ik hier enkele jaren geleden in een millimeterspurt. Pierrot Cuypers was me totaal onbekend, al zei z’n naam me wel iets. En dat was mogelijk, want bleek dat hij het jaar daarvoor nog beroepsrenner en ploegmaat was van Fons De Wolf bij de Vermeer-Thijs ploeg en met deze ploeg zelfs had deelgenomen aan de Ronde Van Frankrijk !! Wouters bleek er door te zitten dus het werd een spurt met 2. Cuypers begon van ver op kop zodat ik ideaal geplaatst zat. Toen ik op 100m van de meet m’n aanval wou inzetten, week hij plots af naar recht. Zoals je op de foto kan zien, was er net een nieuwe asfaltlaag gelegd en was de zijkant vergelijkbaar met een grintpadje. Daar kwam ik in terecht, geen mogelijkheid om uit te wijken ! Ondanks enkele zware slippers slaagde ik er toch nog in uit het padje te raken en zelf om Cuypers in de laatste meters te remonteren ! Pierrot kwam zich direct na de aankomst verontschuldigen voor zijn toch wel onsportief gedrag. Dus streep erover, no hard feelings ! En god, wat kon het mij ook schelen ! Ik had eindelijk m’n eerste Belgische liefhebbersoverwinning vast ! En dat tussen de vele Klein-Gelmenaars die me steeds meer als een plaatselijk renner gingen beschouwen. Meer dan 100 km van huis !!
Uitnodiging van Jozef Francis
Krantenartikels
Frank Suys april 2011