De wielerbaan van Klein-Gelmen
De wielerbaan, één van de eertijds 126 bestaande pistes in België, in de Daalstraat bij de boerderij Thewis, was een voorbeeld van wielerbaan in een landelijk gebied. Zo’n wielerbaan was een assepiste met houten bochten. De foto toont het schuin liggend stuk in de bocht achter de renners, waartussen ook onze sperwer Armand Thewis. 
leder jaar werd er, bij gelegenheid van kermis, een wielerkoers georganiseerd door Martin Radoul. In 1912 richtte hij op 25 juni, kermisdag, er één van 15 km in voor beginnelingen en één van 35 km voor onafhankelijken. Zo’n wedstrijd op de velodroom fleurde de kermis op, zoals dat decennia lang door kermiskoersen in Klein-Gelmen het geval was. Later werd van 05.01.1960 tot 19.09.1994 nog een tweede periode kermiskoersen georganiseerd. De wielerpistes was echter geen lang leven beschoren. Na enkele jaren ging de burgerij zich meer interesseren voor de paardensport en de jongeren geraakten gewend aan de fiets en zagen er niets uitdagends meer in. In 1906 leek het dat de wielerbanen een stille dood zouden sterven. Nochtans ontdekte “Jan met de pet” het stayeren, (nvdr: alle renners rijden achter een gangmaker) de sensatie en de hoge snelheden waardoor deze koersen weer populair werden. In 1905 nog slechts vijf, maar in 1912 waren er weer 47 banen in gebruik. Het publiek werd beperkter. Karel Van Wijnendaele vond dat er te veel banen waren om rendabel te blijven. Toch blijft de baansport op velodroom tot heden nog belangstelling wekken, zij het op een beperkt aantal, maar goed en veilig ingerichte banen.
Bron: “Honderd jaar wielrennen in Limburg” en met dank aan Josef Fransis
Dorpskalender gezinsbond 2009- Arnold Dewelf
Vanschoonwinkel Georges februari 2014