Studentenblad “Ik dien”
Teksten uit het nummer 2 van het vijfde jaar 1937-1938.
Studenten, hier het tweede nummer van “Ik Dien” in zijn vijfde jaargang. “Ik dien” bestaat reeds vijf jaar en viert zijn eerste lustrum ! Velen hebben wellicht, de jongeren althans, het eerste nummer niet gekend. De oude garde echter zal zich wel herinneren, dat eerste schuchtere verschijnen van ons blaadje in het eenvoudige kleedje ; gelen omslag met zwarte drukletters. In al zijn simpelheid bracht het ernst en leute, geestdrift en fierheid in de studentenzielen. “Ik Dien” was er, wij waren er blij om en ….. fier. Zoo kwamen en gingen zeer snel “Ik Diens” ‘s kinderjaren. En meteen groeide ons blaadje en kwam op kloeker beenen te staan. De schrijfmachine klopte sierlijke letters en verving de pen. Sprekende reklaams binnen en buiten op de omslag sprongen in ‘t oog Naast proza en poëzie, brachten jonge teekenaars hun eerste ontwerpen. “Ik Dien” werd modern.
De Voorzitter.
Onze bemerking : spijtig dat wij dat eerste nummer niet bezitten. Of zou het toch nog ergens kunnen liggen en rusten ?
Onze Vlaamsche avond
Op zondag, 26 September (noot : 1937), om 7 uur is onze Vlaamsche avond toch doorgegaan, spijts alle tegenwerking, in de “Palace” te Gelinden. De zaal was puik in orde en het podium was mooi versierd. Een klauwende “Vlaamsche Leeuw” en schitterende gouden letters op zwarten achtergrond meldden de leuze van den avond : “in Vlaanderen Vlaamsch”.
Rond halfzeven kwamen de eerste mannen af. Een paar leden van het zangkoor van Sint-Truiden waren aanwezig en brachten langs de micro het leven in de zaal. Rond zeven uur begon het druk te worden en bij de intrede van de “Heer Grammens” juichten een paar honderd intellectuelen uit onze streek hem luidruchtig toe. Het werd een echt succes. Onder het zingen van de “Van Rijswijck-marsch”, die terecht de “Grammensmarsch” genoemd wordt, trad de man der daad naar voren.
Onze oud-voorzitter (nota : Paul Ingebos van Engelmanshoven), die een pluimpje verdient voor zijn ijverige werklust, betrad dan het podium, begroette de menigte en sprak met gloed over de huidige verkeerde toestanden en het edelmoedig begrijpen. Hij richtte een oproep tot de menigte, dat ze zouden wakker worden en voorgoed gedaan maken met de verachting van onze taal en rechten.
De Heer Jef Rubens, voorzitter van de Vlaamsche Aktie, droeg voor ; “Groet”, door A. Rodenbach. Gezamenlijk werd : “Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief”, gezongen. De Heer Theo Dedry (nota : Klein-Gelmen) sprak over het Vlaamsche bewustzijn in onze streken. Hij verhaalde alle merkwaardige gebeurtenissen op Vlaamsch gebied en vermeldde alle verenigingen, die meewerkten aan het wakker schudden der intelectuelen van onze streek. Hij stipte de onverschilligheid van onze boerenmenschen aan en richtte tot de aanwezigen den oproep volledige gelijkheid voor Vlaanderen te eischen in België, gelijkheid in rechte en in feite.
De Heer Rubens droeg dan voor : “’t en zal” door Guido Gezelle en daarna het massaspreekkoor “Tijl II”, dat door de aanwezigen in vereischte stemming werd beantwoord. Vervolgens werd samen de eed van trouw aan Vlaanderen gezworen.
Dan kwam de hoofdbrok : spreekbeurt door den “Heer (noot : Flor) Grammens”. Luidruchtig werd hij toegejuicht. Gemoedelijk sprak hij eerst over het ontstaan der taalgrens en daarna over het ontstaan zijner taalgrensbeweging, die sedert 1929 in volle aktie is. In 1929, zoo vertelde hij, deed ik eene reis te voet langsch gansch de taalgrens en stelde mij in verbinding met vooraanstaande personen uit de verscheidene dorpen, om alzo later de massa te bewerken. Hij vertelde ons dan zijne avonturen bij de verfpartijen van de laatste maanden, o.a. de incidenten te Edingen, het weghalen van dokumenten voor contrôle op het gemeentehuis te Walshoutem. Hij duidde ons de groote richtlijnen aan, die zouden gevolgd worden in de toekomst, maar verklapte ons niets van zijn taktiek. Maar, zoo verzekerde hij ons, éér het jaar 1937 verstreken is, en ik geloof dat er nog 3 maanden zijn, dan zijn al de private tweetalige en franschtalige inrichtingen van gans Vlaanderen aangepakt. Hoe ? …. dat wilde hij ons niet verklappen, maar hij beloofde dat wij er van zouden hooren. Hij vroeg ons dan nog eens steun in zijn aktie en dankte de aanwezigen voor hun opkomst.
Een dreunende “Vlaamsche Leeuw” besloot dezen welgeslaagden Vlaamschen avond en in de pet der studenten, die aan den uitgang der zaal de wacht hielden, rinkelden de steunpenningen voor de “K.V.T.A.” tot de laatste man de zaal verlaten had. Dit artikel was een bijdrage van J. Cordie (noot : Heers of Veulen )
Wisten jullie dat het er zo hevig en hoogstaand kon aan toegaan in onze streek, ik alleszins niet of toch maar een weinig ervan. Een tijdje geleden hoorde ik van opzij een gesprek over de vlag van deze studentenbond, waar zij zich zou bevinden ? Waar zou ze zijn, indien ze er nog zou zijn