Het gezin Henckaerts uit Veulen
Emiel Henckaerts werd op 15 april 1896 in Horpmaal geboren. Hij was de zoon van Joseph 1860-1911 en Maria Ghijsens 1865-1920. Hij overleed in Ulbeek op 12 augustus 1964.
Zijn echtgenote Antonie Renwa zag het levens licht in Romershoven op 19 september 1901 als dochter van Louis 1863-1943 (die in Alde-Biezen werd geboren). Haar moeder was Béatrice Crommen. Antonie overleed op 2 oktober 1982 in Sint-Truiden.
Na hun huwelijk in 1929 betrokken Emiel en Antonie een boerderij tegenover de kerk van Veulen, thans hoeve Robijns. Ze bleven er wonen tot in 1936 om dan naar Ulbeek te verhuizen.
van links naar rechts: Béatrice (°1931 – †2013 ), Julie (°1932-†2016), Godelieve (°1935), Milly (°1938 -†1996), Ludo (° 1930) en Marie-Joseph (van de tweeling °1932 – †2016). Later werden nog twee kinderen geboren: Ghislaine (°1942) en Benjamin (°1948)
Béatrice Henckaerts herinnert zich dat toen ze als kinderen in Veulen woonden, ze een bepaald kamertje niet mochten binnengaan. Daar had immers lang geleden een dienstmeid gewoond, de “oude Hoep”, aan wie heksenkrachten werden toegeschreven.
Na vruchteloze pogingen om de boze geesten uit haar te drijven, werd de “oude Hoep” verbannen naar een bosje achter in de hoeveweide, vlak bij de ‘Veertienbunder’. En dat bosje was voor de kinderen Henckaerts ook verboden speelterrein: als de “oude Hoep” inderdaad bovennatuurlijke krachten bezat, zou ze nog steeds in dat bosje kunnen ronddwalen!
De overovergrootvader van Emile, Guillaume Henckaerts was pachter van de kasteelhoeve te Veulen.
Met dank aan de dochters en Josiane en Roger voor het overmaken van tekst en foto ‘s.