Kapel OLV van Lourdes
Aan de Burgemeesterstraat te Bovelingen vinden wij een mooi kapelletje dat in 1878 werd opgericht door de buurtbewoners. Het gebouwtje opgericht in gotische stijl, op grond van de gemeente was toen gelegen langs de weg van Mechelen naar Oleye. Alhoewel klein van stuk, (grondoppervlakte 3 x 5 meter) heeft het een heel gezellig uitzicht. Men bemerkt er een rustaltaar, zonder altaarsteen met het beeld van O.-L.-Vrouw van Lourdes met ernaast in een hoek op een voetstuk ook het beeld van Bernadette.
De omstandigheden waarom men tot de bouw overging waren vrij duidelijk het gevolg van de verschijningen van O.-L.-Vrouw in Lourdes. Oudere mensen kennen die verhalen nog van hun ouders of grootouders, maar voor de jeugd wil ik nog even de gebeurtenissen situeren.
Op 11 februari 1858 gingen Bernadette (14), haar zusje Toinette (12) en een vriendinnetje Jeanne Abadie (13) hout sprokkelen langs de oever van de Gave. Als Bernadette haar kousen uittrekt om door het water van het molenkanaal de andere meisjes te volgen, schrikt zij bij het horen van een geluid als van een windstoot. Als zij een tweede, soortgelijk geluid hoort, kijkt ze onwillekeurig naar de grot en ziet in de bovenste nis ‘iets wits’, een meisje met een ‘mooi gelaat’. Spontaan grijpt Bernadette naar haar Rozenkrans en knielt neer. Ze wil het kruisteken maken, maar dat gelukt haar pas als het meisje, dat ook een Rozenkrans draagt met een groot blinkend kruis, het haar heeft voorgedaan. Terwijl Bernadette het Rozenhoedje bidt, ziet ze dat ook het meisje de kralen door haar vingers laat glijden, maar zonder de lippen te bewegen. Het ‘visioen’ duurt ongeveer een kwartier. De andere meisjes hebben niets gezien. Bernadette vertelt het hun, zo komt het nieuws bij moeder Soubirous terecht.
Op 14 februari volgt een tweede verschijning en in de periode van 14 februari – 04 maart 1858 verschijnt de “dame” telkens opnieuw in het visioen van Bernadette bij dezelfde grot in aanwezigheid van duizenden aanwezigen.
Op 1 maart spreekt men van het eerste mirakel van Lourdes als Catharine Latapie haar verlamde arm en hand opnieuw kan bewegen na een onderdompeling in het water van de grot.
Op 4 maart zegt de dame haar de volgende woorden : “
‘Que soy era immaculada Councepciou’, ‘ik ben de Onbevlekte Ontvangenis’.
Bernadette begrijpt het niet, ook niet na een bezoek bij de pastoor. Pas ’s middags, in een gesprek met meneer Estrade, een geletterd man, begint ze te beseffen dat het tóch de Heilige Maagd moest zijn.
Deze gebeurtenissen verspreidden zich vlug over de ganse wereld en nadat de ook kerk de feiten officieel erkende kwam er een bijzondere verering tot stand voor O.L.Vrouw van Lourdes. Overal werden kapelletjes gebouwd door gelovigen waar men Maria kon vereren. Ook in ons dorp sprak deze devotie tot de verbeelding en samen met de pastoor besloten de dorpelingen op hun kosten dit kapelletje te bouwen.
Ieder avond in de zomerperiode werd er een rozenhoedje gebeden. Voor de dorpelingen was het een bedevaartsoord. Bij de jaarlijkse processies van Sacramentsdag en bij gelegenheid van de St-Anna-kermis, diende de kapel als rustaltaar waar de aanwezigen werden gezegend. En tiental jaren geleden werd deze traditie stopgezet. Thans staat de kapel nog dagelijks open voor devote bezoekers en kan men een kaarsje branden of geld offeren. Met deze opbrengsten wordt het gebouw onderhouden door de buurtbewoners . Een laatst algemeen onderhoud gebeurde in 1976 onder leiding van pastoor Delvax.
Jarenlang heeft de familie JANS en later MOÏES zich met de bewaking en met het onderhoud van de kapel bezig gehouden, nadien namen dan Camille Kicken ,Jef Mottar en Theresa Morren deze taken over . Nu kan men terecht bij de buren François Pirlotte of bij Richard en Lucienne Missotten-Billen.
Thans wordt de kapel nog jaarlijks gebruikt voor een Maria-viering in de meimaand en is ook telkens de startplaats van de “Stille Tocht op Goede Vrijdagavond”
Jos Schoefs 19 juli 2006