De Griekse tempel.
Het oorspronkelijk hof van Bovelingen (kasteel ?) was mogelijk een waterburcht dat bij de komst van Michel de Borchgrave in 1616 werd omgebouwd tot waterkasteel. De gebouwen beschreven door Saumery (1738-1744) en weergegeven op de tekening van Remacle LELOUP, geven hiervan een beeld.
Het bestaat uit gebouwen in Maasstijl, rondom twee achter elkaar gelegen binnenkoeren, waarvan het voorste aan de oostzijde, de gesloten hoeve is. Het kasteel was voorzien van een Franse tuin met formele vijverpartijen.
Rond 1740 hebben verbouwingen plaats. Het kasteel is nu U-vormig met open zijde naar de Altenastraat toe. De hoeve wordt heropgebouwd aan de westzijde
Ca 1790 laat de graaf opnieuw verbouwingen uitvoeren die het kasteel een laatclassicistisch uitzicht geven. De kern wordt behouden maar de oost- en westvleugel worden aanzienlijk ingekort, de gebouwen worden allen tot twee verdiepingen hoogte gebracht en onder mansardedaken geplaatst.
De kasteelgrachten worden gedempt en waarschijnlijk ontstaat in deze periode de tuin in landschapsstijl, de waterpartijen worden één grote vijver.
Een nieuw U-vormig complex van dienstgebouwen bevindt zich aan de oostzijde van het kasteel, ongeveer op de plaats van de huidige dienstgebouwen. De manege, de ijskelder en het tuinpaviljoen dateren uit die periode.
Zo lezen wij althans in een beschrijving die terug te vinden is in de atlas van de buurtwegen (1843)
De dienstgebouwen werden eind XIX of begin XX eeuw vervangen door de huidige in electische stijl.
In het begin van de jaren 1920 wordt het kasteel verkocht aan de gebroeders Franz en Paul Wittouck uit Brussel en na diens overlijden verkochten hun weduwen alles aan de Tiensche Suikerraffinaderij.
In 1947 brak er brand uit in het onbewoond kasteel, slechts één vleugel en één toren blijven bewaard. Rond 1955 worden de laatste resten afgebroken. Van het kasteel resten nu nog enkel de dienstgebouwen en de hoeve. Het gedeelte tussen deze dienstgebouwen en de hoeve waar zich de oprit naar het verdwenen kasteel bevindt, is afgesloten door een ijzeren hek.
De toegangsdreef uit de 17 eeuw loopt nu dood op de manege. Helemaal op het einde van het park een merkwaardig tuinpaviljoen in de vorm van een kleine romeinse tempel uit eind 18 eeuw. Het gebouw is op een podium gebouwd met een trap op de voorzijde die toegang geeft tot het portaal. Hardstenen Romeinse-Dorische zuilen dragen een entablement met driehoekige fronton. Alles opgetrokken in mergelsteen en blinde wanden.
Het huidig kasteelpark is verwilderd, de vijver is verdwenen Er resten nog enkele merkwaardige bomen zoals acacia, eik en plataan.
Jos Schoefs