ODE AAN BOVELINGEN

Toren van Mechelen,
Toren van Rukkelingen,
Ééngeworden dorp.

Ik loop langs uw akkers,
Ik loop door plantages en beemden,
Ik loop langs jouw verleden.

En als het avond wordt
Ligt het dorp
tussen uw torens
in een geur van bloeiende bloesems,
als één…grote stilte.

Misschien maakt jij
Nog dagelijks een ronde
Van kalottesberg over Egoven
Tot ver over de waal…
Hopend, dat zoals in voorbije eeuwen
De toekomst toch wéér eens openbloeit.

Maar wie zal er voortaan
Tussen de  laatste boerderijen
En de ruines van het oude kasteel
Uw bestaan nog blijven bezingen.
Zal uw naam nog ooit kunnen schitteren
In de schaduw van het nieuwe HEERSerland ?

---

Jos Schoefs